සංගීතය

සංගීතය වූ කලී පුද්ගල හදවතට ආමන්ත්‍රණය කළ හැකි ප්‍රබල මාධ්‍යක් වේ. කෝපය, විරහව, වේදනාව වැනි මනෝභාවයන් තුරන් කිරීමටත් සතුට,ආදරය, සැනසීම අත් විදීමටත් සංගීතය තුළින් ලැබෙන්නේ මනා වූ පිටුවහලකි. අප සියල්ලෝම සුන්දර දේ විඳීමට ඉතා ප්‍රිය වන්නෙමු. මොහොතින් මොහොත වෙනස්වන මානුෂීය සිතුවිලි අතර තෙරපෙන මිනිස් ජීවිතවල හදවතට ඇමතීමට සංගීතයට හැකියාවක් ඇත. කලාකරුවා සහජාශයෙන්ම නිර්මාණශීලී වීමත් ඔවුන්ගේ  ප්‍රතිභාව මත ගොඩනැගෙන සංගීතය භාවපූර්ණ වීමත් අදට වඩා එදා බිහිවූ සංගීතය තුළ පැවතුණායැයි මා විශ්වාස කරමි. සංගීතය මහා සාගරයක් වැනිය. එහි දිය පහසක් අත් විඳීමත්  ජීවිතය නිරාමිස සුවයක් එක් කිරීමට හේතු වේ. රසය පුද්ගල ආත්මය සුවපත් කළද සියල්ලන්ටම රසය විඳිය නොහැකි බවත් සඳහන් කළ යුතුමය. නිර්මාණශීලී හදවතක් ඇත්තා අසුරුසැනින් රසය වැළඳගන්නා නමුත් දුර්ජන ගති වලින් යුත් පුද්ගලයාට තම දිවියේවත් සංගීතයේවත් රසයක් ලැබෙන්නේ නැත. ඒ මන්ද යත් පරාර්ථකාමී හදවතක් ඔවුනට නොවන නිසාවෙනි.මෙතෙක් කාලයක් පුරාවට ලොව පහළ වූ දැවැන්ත කලාකරුවන් සංගීතය වෙනුවෙන් සිදුකර ඇති මෙහෙවර විශිෂ්ඨය. ලාංකේය සංගීත සංස්කෘතිය තුළ ප්‍රේමසිරි කේමදාසයන් වැනි යුගයක වාසනාවට පහළ වූ දැවැන්ත නිර්මාණකරුවන් අතින් බිහිවූ සංගීතය පැසසිය යුතුමය. භාව , චිත්තාවේග, අදහස්, සිදුවීම් මනාව සුසංයෝගීකොට එය සංගීතය තුළින් මතුකර ශ්‍රාවක හදවතට මෙන්ම මනසට දායාද කිරීමට ඔහුගේ සංගීතයට වූ හැකියාව ප්‍රශස්තය. නිර්මාණාත්මක තේමාවන් මත සප්ත ස්වර සුසංයෝගයෙන් ගොඩනැගෙන සංගීතය පුද්ගල මනෝභාවයන් තුළ තැන්පත් වන්නේ නිර්මාණකරුවාගේ ශඛ්‍යතාවය මත බව පැහැදිළිව  සඳහන් කළ යුතුමය. ව්‍යාකූල මනෝභාවයන්ට ලක්වූවන් සංගීතය හරහා සිත සුවපත් කර ගන්නේ එබැවිනි.
ඇතැම් අවස්ථාවල වෛද්‍ය විද්‍යාව තුළද බෙහෙත් වලින් සුවකළ නොහැකි රෝගකාරක සුවපත් කිරීමට සංගීතයට හැකිවී ඇත. එසේ බලන කළ සංගීතය යනු භාවනාවකි. සමාජීය ප්‍රශ්න හමුවේ දැවෙන ජීවිතවල දුර්වල මානසිකත්වයන් යළි ගොඩනගන්නට සංගීතයෙන් ලැබෙන්නේ මනා පිටුවහලකි.
කලාව තුළින් අප ලැබිය යුත්තේ මෙවැනි රසයකි. නිරාමිස සුවයෙන් සුවපත්වන ජීවිතවල එවිට සාර්ථකත්වය උපරිම වනු ඇත. ගිලිහී යන මානුශීය ගුණධර්ම යළි හදවතට මතක් කර  දීමට සංගීතයට මාර්ගෝප්දේශකයෙකු වීමට සැබැවින්ම හැකියාව ඇත. කන් පුපුරවන සංගීතය වෙනුවට සුභාවිත සංගීත‍ය තව තවත් දහස් ගුණයකින් වැඩිවනවානම් එය නිතැතින්ම රටට ආශිර්වාදයක් වනු ඇත. මන්ද යත් එවැන්නක් තුළින් මානුශීය ගුණ දහමින් හෙබි නිර්මාණශීලී පරපුරක් රටට නිරායාසයෙන්ම දායාද වනු බැවිනි.

විවාහය

ඉවසිල්ලක් නැති - ගැලවිල්ලක් නැති - පටලැවිල්ල
විවාහයයි.

සිවු අක්ෂර සුසංයෝගයෙන් ගොඩනැගෙන ආදරය නම් වූ සංකල්පයේ පැවැත්ම විවාහය නම් වූ බන්ධනය තුළින් ස්ථාවර වේ.යොවුන් සිතට ආදරය ඉතා අවැසි අතර ඒ ඔස්සේ මම මගේය යන සංකල්පය මත ආදරයට ස්ථාවරත්වයක් විවාහය තුළින් එක් කරනු ලැබේ. ආදරය වූ කලී ජීවිතයේ වසන්ත සමයක් වැනිය. ඔබ ආදරය කරන තෙක්ම හෝ ඔබ ආදරය විඳින තෙක්ම ආදරය ඉතා මිහිරිය. ඇතැමෙක් සුන්දරව ආදරය විදින අතර තවත් අයෙක් ආදරය විදවනා අයුරුද සමාජයේ බහුලය. විවාහය තුළින් කඩදාසියක් මත අත්සනක් තබා දෙහදක් ඒකාත්මික වූ බවක් මතුපිටට පෙනුනද එහි යථාර්ථය පිළිබද ඇත්තේ ගැටලුවකි.

අද පවතින විවාහ සබධතා දෙස බැලූ විට එහි මායාව වගා කොට ඇත. දෙහදක  සෙනෙහසක් වෙනුවට ලෝකයට ඉහළ ප්‍රතිරූපයක් මවා පෙන්වීමට විවාහය තුළින් උත්සහ ගෙන ඇත. ජීවිත තුළ ආදරයක් පෙනෙන්නටවත් නැත, නමුත් ව්‍යාජ අලංකරණය දැඩි පරිශ්‍රමයක් දරා ගොඩ නගා ඇත. විවාහය සැලසුමේ සිට විවාහය අවසන් වන තුරු වැයකරන මුදල්වල කිසිදු අරුතක් හෝ වටිනාකමක් නැත, විවාහය යනු තරුණ ජීවිතයට ලැබෙනා සුවිශේෂී වරප්‍රසාදය වන බැවින් අයෙක් දැවැන්ත විවාහ උත්සව සන්විධානය කරනු ලබයි. එය එසේ සිදු කළාට වරදක් මා දකින්නේ නැත. නමුත් එහි යථාර්ථය කුමක්දැයි මම ඔබෙන් විමසමි. ලක්ෂ ගණනින් විවාහය සිදු කළත් තුන් මසක් ගතවීමටත් පෙර වෙන්වීමට කටයුතු කරන ජීවිත අද ඕනෑතරම්ය. සෙනෙහස ආදරය විශ්වාසය හිත්මානයකවත් නැත. දූ දරුවන්ගේද වටිනාකමක් නැත. වෙන්වීමත් කලාවක් කොට ගෙන ඇත. මෙවැනි  වටපිටාවක් මත  කෙතරම් ඛේදජනක ඉරණම් ඉදිරියට නිර්මාණය වේද?සම්ප්‍රධායට අනුව විවාහය නම් වූ බන්ධනය උදෙසා එදා ජනයා විශාල වටිනාකමක් හා ඒ කෙරේ විශාල ගරුත්වයක් එක් කරන  ලදී. ආගම මූලික කොට ගනිමින් පුද සිරිත් වලට මුල්තැන දෙමින් විවාහය සිදු කළ අතර ස්වාමි භාර්යා සෙනෙහසද එහි ඕනෑතරම් විය. දෙපාර්ශවයේ නෑ එකතුවෙන් සරලව විවාහය සිදුකර සම්ප්‍රදාය ආරක්ෂා කිරීමට එදා පරම්පරාවට හැකිවිණි.
නමුත් අද පරපුර ඊට හාත්පසින්ම වෙනස්ය. ඔවුන් තුළ බැදීම් කෙරේ අවබෝධයක් හෝ වටිනාකම්ක් නැත. ඇත්තේ මමත්වය මවා පෙන්වීමක් පමණි.දැවැන්ත හෝටල් සංකීර්ණ ,මල් සැරසිලි , නව සිරිත් විරිත් , සංගීත, නැටුම් සුඛෝපභෝගී පහසුකම් ,ආහාර පාන , ආලෝකය මේ සියල්ල වත්මන්  විවාහය සතු වී ඇත. මුදල් මත සියලු අඩුපාඩු වසාගන්නට  උත්සහ දරන සමාජ පන්තියක් බිහිවී ඇත්තේය.පෝරුවේ  සිදු කරන පුද සිරිත්ද තමන්ට අවැසි කාල්යේදී  අවැසි පරිදි සිදු කිරීමට ඔවුන් පෙළඹී  හමරය. ජයමන්ගල ගාථාවටද නව තනුවක් එක් වී ඇත. මනාලිය මොහොතින් මොහොතට ඇදුම් විලාසිතාව වෙනස් කරනු ලබයි. විවාහ දින එළි දක්වන වීඩියෝව වෙනුවෙන් කාලාන්තරයක්  මුලුල්ලේ රගපෑමට වෙහෙසේ. මිනිසෙක් දුටුවිට අවන්ක සිනහවක් පුද කිරීමටවත් පරාර්ථකාමී සිතක් නොවන්නන් විවාහය දිනත් වීඩියෝව පුරාවටත් සිනහවෙන් තොර ගෙවන මොහොතක්  නැති තරම්ය.එතරම්ම අද විවාහය නවීකරණය වි ඇත.

 විවාහය නවීන වූවාට වරදක් නැත. නමුත් පුද සිරිත් හා එහි වටිනාකමේ වෙනසක් නොවිය යුතුය. මන්ද යත් අතීත පරම්පරාව  විසින් අපරිමිත ගරුත්වයකින් වත්මන් පරපුර වෙත එය ලබාදුන් දායාදයක් වන නිසාවෙනි. හෙළ කුළ සිරිත අගයමින් ඔවුන් විවාහය නම්වූ ආත්මීය බැදීම යථාර්ථයක් කොට ඇත. ඒ තුළින් ගුණ දහමින් ඔපවත් වූ ජීවිත ඔවුන් විසින් ගෙවන ලදී. විවාහය නම්වූ උහ්තරීතර තේමාව මත ඔවුන් සිය පැවැත්ම තහවුරු කරන ලදී. දහසක් කරදර බාධක මැද උවද විවාහ දෙදරා යෑමට ඔවුන් ඉඩක් නුදුණි. ඒ ඔවුන් විවාහයේ නියම අරුත දැන සිටි නිසාවෙනි. රමණීය ජීවිතය තුළ එළඹෙන වසත් සමය වූ විවාහ දිවිය අර්ථවත්ව ගෙවීමට නම් ඔබේ සහකරුවා හෝ සහකාරිය සුදුසුදැයි මුලින් නිගමනය කරන්න. ඒ ඒ සිතුම් පැතුම් වල ගැළපීමක් පවතී නම් එහි ආදරයක් ගොඩනැගෙන්නේ නිරායාසයෙනි. රැකියාවට දරාගත හැකි පරිදි සරල විවාහයක් තුළින් ඔබේ ආදරයේ ස්ථාවරත්වය ගොඩනගා ගන්න.එවිට ඔබ ජීවිතය විඳින බව ඔබට හැගෙනු ඇත.

යාපහුව රාජධානිය හා බුවනෙකබාහු රජ පාලනය

යාපහුව පිළිබඳව අප හදුනාගතහොත් එය මාඝට මුහුණ දෙනු සඳහා සුභ සේනාපති විසින් ආරම්භ කරන ලද පර්වත දුර්ග බලකොටුවකි. කුරුණෑගල දිස්ත්‍රක්කයේ මහව ප්‍රාදේශිය ලේකම් කොට්ඨාශයට අයත් යාපහුව 13 වන සියවසේ කෙටි කාලසීමාවක් සඳහා දිවයිනේ අගනගරය බවට පත්ව තිබූ පර්වත ආශිත පැරණි නගරයකි. යාපහුව රාජධානිය ලංකාවේ සිවුවන රාජධානියයි. සිංහල බෝධිවංශය යාපහුව විශයෙහි සුන්දරගිරිපවුව යන නම යොදා ඇත. දළඳා පූජාවලියේ මෙම පවුව හදුන්වනු ලබන්නේ අයෝපබ්බත ලෙසිනි.

දෙවන පරාක්‍රමබාහු රජු ඇවෑමෙන් ක්‍රිස්තු වර්ෂ 1271 දී දඹදෙණියේ රජවූ හතරවන විජයබාහු හෙවත් බෝසත් විජයබාහු රජකම් කරන ලද්දේ වසරකටත් අඩු කාලයකි. මිත්ත නම් සෙන්පතියෙක් 1272 දී රජගෙදර මෙහෙකරුවෙකුට අල්ලස් දී රජු මරවා ඔහු රජකමට පත්විය. සිහසුනට උරුමයක් නොවූ මිත්ත වැටුප් ප්‍රසාද දී සින්හල හමුදාපති තමන්ට පක්ශපාත කරවාගෙන බුවනෙකබාහු ආදිපාදයන්ද මැරවීම සඳහා චරපුරුෂයන් යෙදවීය. නමුත් බුවනෙකබාහු සතුරාහෙන්  බේරී යාපහුවට පලා ගියේය. ඒ අනුව පළමුවන බුවනෙකබාහු නමින් යාපහුවේ රාජ්‍ය කටයුතු අරඹන ලදී.  දඹදෙණියේ අවසන් පාලකයා වූ පළමු බුවනෙකභාහු රජු දඹදෙණිය අතහැර යාපහුව තම පාලන මධ්‍යස්ථානය ලෙස තෝරා ගන්නා ලදී.ඒ අනුව යාපහුවේ ආර්ම්භක පාලකයා වූයේ පළමු බුවනෙකබාහු  රජුයි. මොහුගේ රාජ්‍ය කාලය ලෙස 1272 - 1289 කාලය සැලකිය හැකිය. තම පියරජු මෙන් ශාසන සේවයෙහි යෙදුණු බුවනෙකබාහුගේ පාලනය මහා සංඝයාගේ හා පොදු රටවැසියාගේ ප්‍රසාදයට හේතු විය. තවද පිටරටවල් සමඟ වෙළඳ සබධතා ඇති කරගැනීමටද උත්සහ කරන ලදී.ඔහු විසින් මිසරයේ සුල්තාන් වෙත යවන ලද තානාපති පිරිසක් ක්‍ර ව 1283 දී කයිරෝ නගරයේදී පළිගන්නා ලදී. බුවනෙකබාහු රජ සමයේ මේ අනුව මෙරට ඇති  සම්පත් හා වාණිජ ශක්‍යතා පළිබඳව තොරතුරු හෙළි කරමින් වෙළඳ සබඳතා  ගොඩනගාගත් බව පැහැදිළිය. බුවනෙකබාහු රජුගේ රාජ්‍ය කාලයේ වැදගත්කම සම්බන්ධව සාකච්චා කිරීමේදී විදේශීය  සම්බන්ධතා යහපත් අයුරින්  ගොඩනගා ගැනීමත් දේශපාලන  අභියෝග වලට සාර්ථකව මුහුණ දීමත්  සැලකිය හැක. බුවනෙකබාහු රජුගේ දේශපාලන සබධතා වල උදාහරණ ලෙස ඊජිප්තු සුල්තාන් අධිරාජ්‍ය සමඟ ඍජු සම්බන්ධතා ගොඩනගා ගැනීමයි. 1284 දී බුවනෙකබාහු රජු මිය යන ලදී. නමුත් මේ කාලය  අතරතුර පරිපාලන මධ්‍යස්ථානය මාරු කිරීම ..දේශපාලන අභියෝග වලට මුහුණ දී ජය ගැනීම  යන කරුණු නිසාවෙන් පළමු බුවනෙකබාහු රජු මෙරට දේශපාලන ඉතිහාසයේ  වැදගත් තැනක් ගනී.

යාපහුවේ‍ වූ පුරාවිද්‍යාත්මක සාධක ලෙස

• පිට නගර
• පිට දිය අගල
• පියගැටපෙළ
• ඇතුල් අගල
• ඇතුල් පවු
• රජ මාළිගය
• සභා ශාලාව
• ද්වාර මණ්ඩපය
• පර්වත මස්තකයේ නටඹුන්                       සැලකිය හැක.
  

මවුපිය සුවඳ

මවුපියන් යනු අප මිහිමත දුටු දෙවිවරුන්සේයැයි මා පවසන්නේ හදවතිනි .ඒ මන්ද යත් මා පිය සෙනෙහස පාමුල ඇති දැඩි වන දරුවාගේ හෙට දවස උදෙසා  ඔවුන් සිදුකරන්නේ අපරිමිත මෙහෙවරක් වන නිසාවෙනි. නෙතට නිදි නොමැතිව කුසට අහරක් නැතිව තම දරුවනට හෙටක් තනනා දසකුත් මවුපියන් මේ ලෝ තලයේ අපමණක් වෙති. සන්සාර චාරිකාවෙහී අපමණක් ගැහැට විඳ ඔවුන් දරුවාගේ හෙට දවස නිර්මාණය කළද ඒ මවුපියන්ගේ ගුණ සුවඳ හදුනන  දරුවන් අද නොමැතිවීම අවාසනාවට කරුණක් ලෙස මා දකිමි. මෙවැනි තත්ත්වයකින් හෙබි දරු පරම්පරාවක් රටට උරුම වී ඇත්තේ ඇයි දැයි දහසක් දෙනා ප්‍රශ්න කලද  එයට  පිළිතුරු  දීමට  මාද අසමත් වෙමි. නමුත්  මා එක් කරුණක් කෙරෙහි ප්‍රධානව අවදානය යොමු කරමි. යොවුන් ආදරය  හදවතට සමීප වීම දරුවා මාපිය සෙනෙහසින් දුරස් වීමට එක් හේතුවක් ලෙස මා දකිමි. ආදරය හදවතකට දැනීම ස්වභාවික සිද්ධියක් බව සත්‍ය කරුණකි. නමුත් තෝරා බේරා ආදරය කිරීම සිදුවන්නේ පුද්ගල බුද්ධි මට්ටම් අනුව වේ. එවැනි අවස්ථා වලදී විනාශකාරී මාවත් කරා ඇදී යන දරු පරපුර බහුල වේ. එයට හේතුව දරුවා  සතු අත්දැකීම් හීන බාවයයි. දහසකුත් දුක් ගැහැට විඳ රත්තරන් මවුපියන් උරුම කරදුන් වටිනා ජීවිතය දරුවාට අහිමි වී යන්නේ එනිසාවෙනී. මා දරුවාගේ භූමිකාව ට වඩා මෙවැනි තත්ත්ව හමුවේ අසරණ වන මාපියන්  වෙත අවධාණය යොමු කරමි. ලොව වසන ඕනෑම මවක් හෝ පියෙකු සතු සොදුරු සිහිනය වන්නේ තම දරුවා වෙති. දෑතේ කරගැට කොපමණ රිදුම් දුන්නද මහ පොළොව කමින් ගිනි අවුවට පිච්චෙමින් දහදුක් විදින  රත්තරන් අප්පච්චිලා ලොව ඕනෑතරම් වේ.දරුදුක හදවත පසාරු කොට නැගුනද  නිහඩ ආදරයේ උල්පතක් සේ අප්පච්චී පවුලෙහි සුබසෙත උදෙසා කැපවෙයි.ගෙදර බුදුන් අම්මා යැයි සම්මත මතය ගොඩනැගෙන්නේ එය වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම සැබෑවක් වන නිසාවෙනි. අම්මා යනු ලොව ඇති මිහිරිතම වදනත් මිහිරිතම චරිතයත් ලෙස මා අත් දකින්නේ හද උපන් අපරිමිත භක්තියෙනි. නිවහනෙහි ඇති සතුට උදෙසා ඇය තම දිවියෙන් කැප නොකරන දෙයක් නැති තරම්ය.ඒ අම්මාගේ භූමිකාවෙහි වූ යථාර්ථය නිසාවෙනි. අම්මා මහපොළොවක් සේ සියල්ල සමසිතින් විදිම මහා පුදුමාකාර කැපකිරීමකි. කෙසේ නමුත් අම්මාට දරුවා යනු ලොව ඇති වටිනාම වස්තුව වේ. නමුදු මවු සෙනෙහසේ මහිමයෙන් මවත් රවටා දුදනට යන දරුවා  මවු දෑස ඉදිරිපිට නැවත විඳවන්නට වීම යථාර්ථයක්  වේ. මෙවැනි වටපිටාවකදී  සැබෑවටම අසරන වන්නේ සෙනෙහෙබර  මාපියන් පමණි. කර දඩු උස්මහත් කොට අනන්ත දුක් විද දරුවකු නිර්මාණය කළද අවසානයේ දරුවා අතින්ම ඒ  මවුපිය සෙනෙහස බිදී යන අවස්ථා කොතරම් ඛේදජනකයැයි සිතන්නටවත් අසීරු උවද එවැනි අවස්ථා බොහෝ වෙති. සමාජයද අසරන මාපියන් ගැරහුමට පත් කරන්නේ සිත්පිත් නොහදුනන සමාජයක් රටෙහි වෙසෙන බව සනාථ කරමිනි. ඇතැම්  අවස්ථාවලදී නීතියෙන් පවා ගැරහුමට  පත්වීමට අසරන මවුපියන්ට සිදුවේ. මෙවැනි අවස්ථා  හමුවේ අසරන වන මාපියන්ගේ සිතැඟි කෙසේදැයි වචන කිරීමට මා අසමත් වෙමි.නමුත්  ඒ වේදනාව උහුලන්නේ කෙලෙසකදැයි අදහන්නටත් නොහැක.එවැනි ඉරණමක් තම මාපියන්ට උරුමකරදීමට  එම දරුවා කෙතරම් අවාසනාවන්තදැයි මදක් සිතන්න. උස් මහත් වූ දරුවා මවුපියන් සුරකිනවා වෙනුවට මවුපියන්ට උන්හිටිතැන්ද අහිමි කරනා දරුවන් මෙලොවට දායාද වීමත් පවුකාරකමකි. මා මෙහිදී කිසිවකුටත් දොස් නගන්නේ නැත. නමුත් සියල්ල හමුවේ තැලෙන පොඩිවෙන මා පිය ජීවිත වල ගැබ් වූ වේදනාව කොතරම්දැයි සිතමි. කාලය විසින් කළ පින් පවු අනුව ජීවිත හමුවේ උරුම කර දෙන්නාවූ  යථාර්ථය මෙය බව  මා මෙහිදී වටහා ගත්තෙමි.